O „Tarninach ANS”
Honorowe wyróżnienie „Tarniny ANS w Tarnowie” zostało ustanowione uchwałą Senatu Uczelni w dniu 22 marca 2013 r. Wyróżnienie nadaje się osobom, które wniosły znaczący wkład w powstanie i rozwój ANS w Tarnowie. Nadanie wyróżnienia odbywa się w dniu święta Uczelni lub w czasie najbliższej inauguracji roku akademickiego.
Dotychczas „Tarniny ANS w Tarnowie” otrzymali:
Prof. dr hab. Adam Juszkiewicz (ur. 1940 r. w Wieliczce) – jeden z założycieli i budowniczych Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie oraz jej pierwszy rektor w latach: 1998–2007. Tarnowską uczelnię określa mianem „projektu swojego życia”.
Studiował na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UJ; w 1966 r. otrzymał dyplom magistra chemii, a następnie w 1972 r. stopień doktora nauk chemicznych, w 1987 r. stopień doktora habilitowanego w zakresie chemii fizycznej i teoretycznej, a w 2002 r. tytuł profesora nauk chemicznych.
Pełnił funkcję dyrektora Instytutu Chemii UJ; kierownika studiów ochrona środowiska na Wydziale Chemii UJ oraz kierownika Zespołu Chemii Środowiska w Zakładzie Chemii Ogólnej Wydziału Chemii UJ.
W latach 1996–1998 był pełnomocnikiem Rektora UJ ds. utworzenia wyższej szkoły zawodowej w Tarnowie; 2001–2006 członek Państwowej Rady Ochrony Środowiska przy Ministrze Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa.
Autor wielu publikacji, jednego patentu, wygłosił ponad 100 referatów na konferencjach krajowych i międzynarodowych; promotor przeszło 40 prac magisterskich i 4 doktorskich; odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem KEN oraz brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”.
Roman Ciepiela (ur. 1955 w Tarnowie) – jeden z inicjatorów utworzenia PWSZ
w Tarnowie i jej współzałożyciel. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Tarnowie. Ukończył studia na Akademii Rolniczej w Krakowie oraz studia podyplomowe na Akademii Górniczo-Hutniczej.
Pełnił funkcję prezydenta Tarnowa (1994–1998), a następnie wiceprezydenta tego miasta (1998–2000). W tym czasie mocno wspierał starania zmierzające do utworzenia i otwarcia PWSZ w Tarnowie.
W latach 1990 – 2002 był także radnym miejskim trzech kolejnych kadencji.
W latach 2002–2007 pracował jako zastępca dyrektora ds. merytorycznych Małopolskiego Instytutu Samorządu Terytorialnego Administracji w Krakowie. Od 2002 do 2014 sprawował mandat radnego sejmiku małopolskiego (II, III, IV i V kadencji), a do 2006 był jego wiceprzewodniczącym. W latach 2007-2014 pełnił funkcję wicemarszałka województwa. Od 2014 r. ponownie sprawuje funkcję prezydenta miasta Tarnowa.
Prof. dr hab. Stanisław Komornicki (ur. 1949 r. w Krakowie, zm. 2016 r. w Krakowie). Karierę naukową rozpoczął po studiach magisterskich (chemia) na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został zatrudniony na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie uzyskał stopień doktora nauk chemicznych (1981), stopień doktora habilitowanego nauk chemicznych (1994). Tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał w roku 2003.
Z tarnowską uczelnią związany był od niemal dwudziestu lat. Uczestniczył w przedsięwzięciach, które poprzedziły powstanie Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. Był profesorem w Zakładzie Technologii Materiałów w Instytucie Politechnicznym, prowadził zajęcia z chemii ciała stałego i nauki o materiałach.
Senat powierzył mu sprawowanie funkcji Prorektora ds. Rozwoju Uczelni w latach 2003-2007. Jako pierwszy zastępca rektora zajmował się rozwojem Uczelni, współpracą z instytucjami krajowymi i zagranicznymi, nadzorował praktyki zawodowe studentów i działalność Studium Pedagogicznego. Przez dwie kadencje, w latach 2007-2015, jako Rektor kierował tarnowską PWSZ.
Był specjalistą z zakresu chemii ciała stałego i elektroceramiki. W swoim dorobku naukowym pozostawił 80 publikacji naukowych oraz liczne wystąpienia konferencyjne.
Za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i działalności dydaktycznej oraz za zasługi na rzecz rozwoju nauk został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ksiądz prof. dr hab. Michał Heller (ur. 1936 r. w Tarnowie). Studia teologiczne odbywał w latach 1953-1959 w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie. W 1959 roku uzyskał stopień magistra teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim; tam również ukończył studia magisterskie z filozofii. Stopień doktora otrzymał w 1966, a doktora habilitowanego w 1969. Tytuł profesora nadano mu w 1990 r.
Od 1972 roku pracował jako docent w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Kierował Katedrą Filozofii Przyrody i Ośrodkiem Badań Interdyscyplinarnych na Wydziale Filozoficznym PAT (obecnie Uniwersytet Papieski Jana Pawła II) w Krakowie. Prowadził również wykłady z filozofii przyrody w Instytucie Teologicznym w Tarnowie, w którym pełnił funkcję rektora od 1996 roku.
Napisał kilkadziesiąt książek, ponad 100 artykułów z dziedziny fizyki, artykuły dotyczące historii, filozofii i teologii i teksty popularnonaukowe.
Pracował m.in. nad zasadą Macha, problemem osobliwości czasoprzestrzennych oraz zastosowaniem geometrii nieprzemiennej do tych problemów i do kwantowania grawitacji. Bada historyczne związki filozofii z fizyką, jest obrońcą platonizmu matematycznego, matematycznej struktury świata, realizmu poznawczego i filozofii w nauce. W swojej naukowej działalności stara się również rozwiązywać konflikty występujące między nauką a religią.
Jest członkiem m.in. Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego w Castel Gandolfo, Papieskiej Akademii Nauk w Rzymie, Europejskiego Towarzystwa Fizycznego, Międzynarodowej Unii Astronomicznej, International Society for General Relativity and Gravitation, International Society for the Study of Time, International Society for Science and Religion, Center for Theology and Natural Sciences (Berkeley), Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, Polskiego Towarzystwa Fizycznego i Polskiego Towarzystwa Teologicznego.
mgr Roman Żok (ur. 22 października 1954 r. w Wolsztynie); w 1980 r. ukończył filologię romańską na Wydziale Filologicznym UJ; 1980–1982 kierownik Ośrodka Nauczania Języków Obcych przy Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki w Tarnowie; 1982 do 1990 nauczyciel języka francuskiego w IV Liceum Ogólnokształcącym w Tarnowie; 1990–1993 organizator i pierwszy dyrektor Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Tarnowie; 1993–1995 nauczyciel języka francuskiego w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie; odbył staże metodyczne i językowe we Francji, w Grenoble, Paryżu oraz w Szwajcarii, w Neuchâtel; ukończył studia podyplomowe z zakresu Zarządzanie szkołami wyższymi.
Od roku 1998 do 2019 Kanclerz Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. Następnie w latach 2019 – 2020 Pełnomocnik Rektora ds. obsługi prawnej.
Zaangażowany w proces tworzenia i budowania tarnowskiej Uczelni. W dniu 1 stycznia 1996 r. został pełnomocnikiem prezydenta Tarnowa do spraw utworzenia uczelni. W dniu 15 stycznia 1996 r. wybrany na stanowisko Prezesa Zarządu nowo powołanej Fundacji im. Hetmana Tarnowskiego, której Jednym z celów działania było wspieranie idei powstania uczelni wyższej w Tarnowie. W roku 1998 na podstawie pozytywnej rekomendacji Konwentu powołany przez Senat na stanowisko Kanclerza Uczelni. Był współodpowiedzialny za realizację kolejnych budynków Uczelni powstających na terenie kampusu: budynek dydaktyczno-biblioteczny (ukończony w 2001), budynek Wydziału Politechnicznego (ukończony w 2006 r.), kompleks sportowo-dydaktyczny Wydziału Ochrony Zdrowia (ukończony w 2013 r.).