Z bólem i smutkiem przyjęliśmy informację o śmierci prof. Franciszka Ziejki.
Cenionego historyka literatury, rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1999–2005, byłego przewodniczącego Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa oraz Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, czynnego członka Polskiej Akademii Umiejętności i jej wieloletniego reprezentanta w Association Bibliothèque Polonaise de Paris, byłego członka Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagrody Prezesa Rady Ministrów.
W naszej pamięci pozostanie jako ceniony uczony i oddany Przyjaciel naszej wspólnoty akademickiej
Cześć Jego Pamięci.
Rodzinie, Najbliższym oraz Współpracownikom Zmarłego wyrazy współczucia i żalu składają, łącząc się z nimi w bólu i cierpieniu,
Rektor, Senat oraz społeczność akademicka
Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie
Prof. Franciszek Ziejka od samego początku sprzyjał działaniom zmierzającym do powołania w Tarnowie szkoły wyższej. Wielokrotnie dawał dowody wsparcia młodej uczelni, będąc jej cennym i oddanym Przyjacielem. Prof. Franciszek Ziejka swoim wykładem inauguracyjnym pt. „Miejsce Tarnowa w życiu Polaków epoki rozbiorów” rozpoczął pierwszy w historii Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie rok akademicki 1998/1999. Podczas inauguracji roku akademickiego 2000/2001, połączonej z uroczystą sesją Rady Miejskiej, za zasługi dla Ziemi Tarnowskiej, w tym m.in. za zasługi dla naszej uczelni, otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Tarnowa.
Franciszek Ziejka urodził się 3 października 1940 r. w Radłowie. W latach 1958–1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UJ. W 1971 r. uzyskał stopień naukowy doktora, broniąc rozprawy poświęconej symbolice „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Habilitował się w 1982 r. W 1991 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych. W 1998 r. został profesorem zwyczajnym.
W latach 1988–1989 był wicedyrektorem Instytutu Filologii Polskiej, a od 1990 do 1993 r. dziekanem Wydziału Filologicznego. W latach 1993–1999 pełnił funkcję prorektora ds. ogólnych, a od 1999 do 2005 sprawował funkcję rektora UJ.
Przez sześć lat przewodniczył Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa, a przez trzy lata był przewodniczącym Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich (2002–2005). Był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. Od wielu lat reprezentował Polską Akademię Umiejętności w Association Bibliothèque Polonaise de Paris (instytucji będącej formalnie właścicielem Biblioteki Polskiej w Paryżu); wchodził także w skład Conseille Scientifique tejże biblioteki. Był członkiem Komisji ds. Etyki w Nauce przy Polskiej Akademii Nauk oraz Kapituły Nagród Premiera Rządu RP.
Wykładał ponad siedem lat na uniwersytetach francuskich (w Aix-en-Provence oraz w Paryżu); natomiast na Uniwersytecie Narodowym w Lizbonie założył pierwszy w dziejach Portugalii lektorat języka i kultury polskiej. Był członkiem komitetów redakcyjnych kilku pism naukowych.