Prezydent RP Andrzej Duda nadał dr hab. Teresie Wilkoń tytuł profesora nauk humanistycznych. Najwyższy polski tytuł naukowy dla wielu stanowi zwieńczenie kariery naukowej. Związana z Tarnowem od wielu lat literaturoznawczyni zapewnia jednak, że traktuje nominację jako impuls do prowadzenia kolejnych badań i oczywiście do kontynuacji działalności dydaktycznej. W głównym polu zainteresowań naukowych prof. Teresy Wilkoń znajdują się m.in. teoria literatury, historia literatury polskiej XIX i XX wieku, czy zagadnienia bibliotekoznawcze. W Tarnowie – poza działalnością dydaktyczną – znana jest także z wielu popularnonaukowych przedsięwzięć realizowanych w ramach Polskiego Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza.
Prof. dr hab. Teresa Wilkoń – profesor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie oraz profesor zwyczajny w Uniwersytecie Śląskim, Kierownik Zakładu Kultury Czytelniczej i Informacyjnej w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej.
W latach 1990-1994 pracownik dydaktyczny w Liceum Polskim przy Ambasadzie Polskiej w Paryżu, w latach 1996-2008 pracownik naukowo – dydaktyczny w Universita’ degli Studi di Napoli „L’Orientale” w Neapolu (Włochy).
Zainteresowania badawcze Teresy Wilkoń dotyczą historii literatury polskiej XIX i XX wieku, teorii literatury, filiacji literacko-kulturalnych polsko-włoskich, problemów kultury czytelniczej i informacyjnej oraz zagadnień bibliotekoznawczych.
Prof. dr hab. Teresa Wilkoń działa w organizacjach i towarzystwach naukowych, takich jak: Polskie Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza w Tarnowie (członek Zarządu), Komisja Historycznoliteracka PAN – Oddział w Katowicach, Polskie Towarzystwo Bibliologiczne – Oddział w Katowicach (przewodnicząca). Od 2010 roku jest też redaktorem serii naukowej: Nauka o książce i bibliotece.
Jest autorką kilkudziesięciu artykułów naukowych oraz publikacji książkowych, w tym : Polska poezja socrealistyczna w latach 1949 – 1955 (1992); Między konwencją a Arkadią. Szkice o poezji polskiej XX wieku (2001); Napoli nella poesia polacca XIX ed inizio XX secolo (2005); Nimfy oko błękitne. Obrazy Neapolu w poezji polskiej XIX i XX wieku (2006); Poematy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (2010); Kanony sztuki postępowej i jedynie słusznej. Socrealizm w poezji polskiej (2016); Katastrofizm w poezji polskiej. Szkice o literaturze (2016).
Prace naukowe prof. dr hab. Teresy Wilkoń obejmują swym zakresem problematykę należącą do różnych dziedzin współczesnego literaturoznawstwa, jednak głównym obszarem Jej zainteresowań badawczych jest literatura XIX i XX wieku, w szczególności poezja.
Cechą charakterystyczną refleksji badaczki nad tekstem poetyckim jest nie tylko dbałość o rzetelną analizę wszystkich poziomów liryki w sensie znaczeniowym, kompozycyjnym, wersyfikacyjnym, i stylistycznym, lecz także o jej interpretację przy użyciu najnowszych metod, z zachowaniem etyki i uczciwości w odsłanianiu sensów generowanych przez język artystyczny.
Naukowe zainteresowania Teresy Wilkoń wyraźnie wskazują na ich charakter interdyscyplinarny, ponieważ w pracach zorientowanych na badania współczesnej poezji nie brakuje rozpraw o charakterze glottodydaktycznym i bibliologicznym. Wiąże się to bezpośrednio z miejscem jej dydaktycznych doświadczeń w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej w Uniwersytecie Śląskim, w Szkole Polskiej przy Ambasadzie Polskiej w Paryżu oraz w Universita` degli Studi dell` Europa L`Orientale w Neapolu. Zrozumiała jest zatem obecność w dorobku naukowym Teresy Wilkoń tych obszarów badawczych, które w sposób bardziej lub mniej bezpośredni wiążą się z neapolitańskim genius loci (twórczość polskich twórców inspirowana pobytem we Włoszech, literackie motywy podróży oraz filiacje polsko-włoskie, genologiczne i językowe problemy dydaktyki).
Dorobek naukowy prof. dr hab. Teresy Wilkoń oraz jakość oferty dydaktycznej oceniane są przez recenzentów i Uczelniane Komisje Oceniające bardzo wysoko. Teresa Wilkoń jest badaczką znaną w polskim literaturoznawstwie współczesnym, a jej prace poświęcone poezji socjalistycznej należą do kanonicznych. Jako pierwsza też opisała związki poetów polskich XIX i XX wieku z Neapolem i Zatoką Neapolitańską.
Dzięki kilkunastoletniemu pobytowi we Francji i we Włoszech, kontaktom z inną kulturą, mogła z nieco innej perspektywy dostrzec specyfikę kulturowych uwarunkowań literatury rodzimej i obcej. Także jej praktyka dydaktyczna w Szkole Polskiej przy Ambasadzie Polskiej w Paryżu, a także naukowo-dydaktyczna w jednym z najstarszych w Europie Instytucie Języków Wschodnich w Neapolu, sprzyjały wymianie myśli i doświadczeń z naukowcami z innych krajów. Pozwoliły też dostrzec trudności w nauczaniu języków obcych i językowym generowaniu znaczeń niezbędnych do opisu rzeczywistości kulturowej.
Ważnym aspektem działalności naukowej i organizacyjnej Teresy Wilkoń jest Jej współpraca z Instytucjami promującymi rozwój regionu. W Tarnowie wielokrotnie brała udział w pracach Towarzystwa Literackiego im A. Mickiewicza oraz inicjatywach oświatowych, prowadząc wykłady w różnych placówkach oświatowych na temat twórczości Norwida, Tuwima, Iwaszkiewicza, Miłosza, Różewicza, Herlinga-Grudzińskiego, Mrożka (niektóre z nich przeznaczone były dla tarnowskich „Liderów e-ducaTio” ).
Wielokrotnie wygłaszała odczyty o charakterze śląskoznawczym (m.in. o twórczości G. Morcinka, o wielokulturowości miast europejskich, w tym Katowic i Neapolu). Jej aktywny udział w popularyzacji czytelnictwa poprzez spotkania mające na celu promocję działalności bibliotek w środowisku lokalnym, wymianę doświadczeń zawodowych, integrację środowiska bibliotekarzy, konfrontację założeń teoretycznych z praktyką zawodową, w dużej mierze przyczynia się do rozwoju i współpracy Instytutu z innymi ośrodkami naukowymi w Polsce. Jest autorką prac o charakterze bibliotekoznawczym i bibliologicznym oraz recenzji rozpraw doktorskich i habilitacyjnych z dziedziny humanistyki.
Teresa Wilkoń jest nauczycielem akademickim lubianym i szanowanym przez studentów, o czym świadczą opinie wyrażone w anonimowych ankietach. Przez swoją pracę wychowawczą i dydaktyczną wywiera znaczny i pozytywny wpływ na młodych ludzi, ze względu na swoje doświadczenia życiowe uczy ich tolerancji wobec przedstawicieli innych narodów, kultury włoskiej i europejskiej, otwartości i podejmowania różnorodnych wyzwań. Jako pracownik naukowy odznacza się dużym zdyscyplinowaniem intelektualnym, rzetelnością i obiektywizmem. Jako wieloletni opiekun grup studenckich i Kół Naukowych dała się poznać jako pracownik posiadający zdolność nawiązywania kontaktu z młodzieżą, o wysokim morale, uzyskujący też bardzo korzystny wpływ na kształtowanie postaw i międzyludzkich stosunków w grupie studenckiej. Na szczególne podkreślenie zasługuje Jej tolerancyjna, ale oparta na wyrazistych przesłankach patriotycznych postawa wobec studentów – co w warunkach konieczności kształtowania nieustannej potrzeby zachowania poczucia dumy i tożsamości narodowej jest niezwykle cenne.
Wielokrotnie została nagrodzona za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne: Nagroda Indywidualna II Stopnia J.M. Rektora Uniwersytetu Śląskiego-2009; Nagroda Rektora Uniwersytetu Śląskiego „za osiągnięcia naukowe”-2015; Złota Odznaka za Zasługi dla Uniwersytetu Śląskiego-2015; Nominacja do Nagrody Rektora Uniwersytetu Śląskiego „za wybitne osiągnięcia dydaktyczne”-2016; Nominacja do Nagrody Specjalnej Rektora Uniwersytetu Śląskiego („za działalność naukową”); Wyróżnienie Zarządu i Społeczności Uniwersytetu III Wieku przy PWSZ w Tarnowie-2016; Nagroda Rektora Uniwersytetu Śląskiego za „znaczący indywidualny wkład do dorobku kategoryzacyjnego Wydziału” w latach 2015-2017; Medal Komisji Edukacji Narodowej-2012; Złoty Krzyż Zasługi otrzymany od Prezydenta RP „za działalność na rzecz rozwoju nauki”- 2017.
Dorobek naukowy, czynny i aktywny udział w konferencjach krajowych i międzynarodowych, a także dotychczasowa, owocna praca dydaktyczna i organizacyjna prof. dr hab. Teresy Wilkoń w wielu ośrodkach naukowo-badawczych za granicą oraz w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie (od 2007 roku) i w Uniwersytecie Śląskim, w pełni zasługuje na uznanie naszego środowiska naukowego.